I can travel

Agathe, uçtuğu var mı ruhunun ara sıra

Büyülü, mavi, derin ve ışıl ışıl yanan,

Bambaşka denizlere, bambaşka semalara

Şu kahrolası şehrin simsiyah havasından

Agathe, uçtuğu var mı ruhunun ara sıra?

Baudelaire'nin yukarıdaki dizeleriyle başlıyor Nedim Gürsel'in kentlerle kurduğu ilişkileri anlattığı "Yine Bana Döneceksin" kitabının son bölümü. Yirminci yüzyılın önemli Türk aydınlarından biri olan Gürsel, edebiyatımızda oldukça kısıtlı olan gezi edebiyatı türünün bence en kuvvetli temsilcilerinden biri. Yazar bu kitabında son yıllarda yaptığı seyahatleri derlemiş.

Gürsel kitaba konu ettiği şehirlerin günlük hayatını siyasal ve sosyal analizlerle açıklarken, bu şehirleri ona anımsattığı insanlarla betimliyor. Bu kimi zaman eski sevgilisi, kimi zaman sevdiği bir yazar kimi zamansa bir ressam olabiliyor. Kentlerle ilgili araya sıkıştırdığı tarihi, kültürel, gastronomik ve sanatsal anektodlar ile okuyucunun zihnini zenginleştiriyor. Sık sık risk alıp ülkelerde yaşanan siyasal ve sosyal olaylarla ilgili bir çok insana farklı gelebilecek görüşlerini aktarıyor. Daha da önemlisi bu kentlere daha önce yaptığı ziyaretleri de kullanarak son yıllarda dünyada geçirilen hızlı devrimi anlatıyor. Kitabın benim için en keyifli kısımları ise "seyahat" kavramını tanımladığı ufak paragraflar.

Özetle Yine Bana Döneceksin gezi edebiyatını sevenlerin keyif alacakları bir kitap. Üstelik şehirler ve ülkelerle birlikte önemli bir aydının dünyaya dair fikirlerini öğrenip kafanızı açmak adına çok yönlü bir eser. Tek kötü yanı ise kitaba göre oldukça sıradan kalan, basit kapak resmi.

Bilgi Üniversitesinin öğrenci radyosu olan RadyoVesaire'de bir seyahat programı var: Globetrotters. Programda ülke kültürleri, etnik müzikler ve yolculukla ilgili bir çok enteresan konu işleniyor. Programı hazırlayan ve sunan Nilce bu dönem sezon açılışını benimle yapmak istedi. Açıkçası ben de biraz çekinerek kabul ettim. Özetle uzun uzun muhabbet ettik, benim seçtiğim şarkıları çaldık, oldukça eğlendik. Aşağıdan programı dinleyebilirsiniz. Umarım sıkılmazsınız. Beğenirseniz devamını da yaparız belki.

Kuzey Ege bulunduğumuz coğrafyanın en özel yerlerinden biri. Şahane yemekler, binlerce yıllık şarap geleneği, birçok mitolojik hikaye ve Türkiye'nin en iyi müziyenlerinin yetiştiği bir kültürü içinde barındıran bölge güneyin tatilci kalabalığından da görece olarak uzak. Aşağıda geçen sonbaharda Kuzey Ege'nin en huzurlu yerlerinden biri olan Bozcaada'da çektiğim görüntülerden oluşan bir video var. İlk video denemesi, çok da acımasız olmayın.

5 yıl önce bugün başladım I can travel'ı yazmaya. Arkadaşlarımın "şuraya gidiyoruz, ne yapalım?" sorularına pehlivan tefrikası gibi e-postalarla cevap yazmaktan sıkıldığım için. Sadece arkadaşlara faydası olsun diye başlayan iş eşi-dostu aştı. Muhteşem insanlar ve anılar kazandırdı bana. Belki de hayatımda yaptığım en anlamlı şeylerden biri oldu. Burayı doldurmaya başladığımda sosyal ağlar pek ortalıkta yoktu. Facebook memlekette yeni palazlanıyordu. İnsanlar henüz ilkokul arkadaşlarıyla sıkıcı toplaşmalar yapmaya yeni başlamıştı. Twitter kuşuysa henüz yumurtaydı. Benim hayatım da bu 5 senede oldukça değişti.

Son dönemde eskiden haftada 2 yazı post edebilen adamı benim de özlediğim doğrudur. Günlük hayat bahaneleriyle tembelliği ve üşengeçliği örtmek aslında temel olarak yaptığım bu sıralar. Umarım önümüzdeki 5 yıl daha çok yazacağım. Belki de daha çok yazmama neden olacak şeyler olacak hayatımda; bilemiyorum. Hala kendi kendime ilk günden beri sorduğum soruyu tekrarlıyorum "kim, beni neden okusun?" onu da bilmiyorum ama sanırım okunuyorum.

5 senedir merak duygumu arttırmaya çok katkınız var. Sayenizde çok şey öğrendim, okudum, izledim. Hayatınızdan 1 dakikanızı bile ayırıp yazdıklarımı umursadıysanız ne mutlu bana. Blogda aradığınızı bulamazsanız da bana bir şekilde ulaşırsınız diye düşünüyorum. Önce anneme sonra hepinize teşekkürler.