Victoria’da üç günle başlayıp üç haftaya uzayan sefahat günleri devam ederken artık Onur ve Renata beni evden kovmadan tekrar yola çıkma planları yapmaya başlıyorum. Onlara kalsa daha uzun kalmalıyım ancak “Yolcu yolunda gerek.” diyerek Kanada’nın doğusuna geçiş için araştırmalara başlıyorum. Aslında ilk planım Jack Kerouac’ın izinde otostopla ülkeyi geçmek ancak otostopa harcamayı planladığım iki haftaContinue reading

Henüz Fatih unvanını almamış olan 2. Mehmet’in döktürdüğü dev topları Constantinapolis’in kalın duvarlarını döverken sur içinde Emmanouíl Phokás kara kara ne yapacağını düşünüyordu. Doğu Roma İmparatorluğu tarihin tozlu sayfalarına karıştıktan sonra tası tarağı toparlayıp Kefalonya’ya yerleşmeye karar verdi. Çocukları burada büyüdü, ailesi genişledi ve Ioánnis adında bir torunu oldu. Denizciliğin tüm meziyetlerini küçük yaşta öğrenenContinue reading

Vancouver’daki dört veya beşinci günümde otobüs durağında bir reklam görüyorum. Mayıs başındaki Vancouver Maratonunun ilanı bu. Belki kaydolurum deyip fotoğrafını çekiyorum. Akşam eve döndüğümde o gün çektiğim fotoğrafları karıştırırken ilanı görüyorum ve bir anda bilgisayarı açıp 21 km’lik yarı maratona kaydoluyorum. Ardından seyahat boyunca aksattığım koşmaya beni Tokyo’da geri döndüren Engin’e haber veriyorum. Kayıt günündenContinue reading

Dünyadaki en büyük su kütlesinin üzerinde “çelik kanatlı bir kuşun karnındayım”*. Macellan’ın geçmek uğruna haftalarını harcadığı, onlarca tayfasını feda ettiği, kalanların açlıktan gemilerin meşin kısımları ıslatıp yedikleri, sakin görünümlü uçsuz bucaksız Pasifik’i birkaç saatte aşarken aklımda Borges’in satırları var: Zaman ve zamanın savaşları; Tanrı’nın betimini silip süpürdü, ama Tanrı’nın öteki sureti, deniz, hala duruyor. BolContinue reading

Güneşli bir Kyoto sabahı. Kaldığım hostelden çıkıp istasyona gidiyorum. Kaotik ve dev Kyoto tren istasyonundan yiyecek bir şeyler aldıktan sonra bölgesel trene atlayıp Nara’nın yolunu tutuyorum. Nara, Japon İmparatorluğu’nun eski başkenti olan Kyoto’nun hemen yakınındaki zamanın en önemli dini merkezi. Trenin ilk vagonuna atlayıp hem yolu izleyip hem de kahvaltı ediyorum. Aslında Japon kültürüne göreContinue reading

İlk defa bir shinkansendeyim. Japonların efsanevi hızlı trenleriyle Echigo Yuzawa’ya gidiyorum. Niyetim bu ufak kasabadan da bir otobüse atlayıp Japonya’nın ünlü kayak merkezi Kagura’ya ulaşmak. Tren önce 1-2 katlı evlerin olduğu Tokyo’nun banliyölerinden geçiyor. Şehirden biraz çıkınca fabrikalar ve ticaret merkezleri var. Büyük küçük tüm yapılar o kadar düzenliki adeta Lego’dan yapılma bir ülkede ilerliyoruz.Continue reading

Çok övülen yerlere karşı bir çekingenlik hissetmek 360’ın başından beri bünyemde baş gösteren bir tepki. Genelde de bu tepkiyi göstermekte haklı çıkıyorum. Bu nedenle Siquijor sonrası önce feribotla Dumaguete ardından otobüsle Cebu, oradan uçakla Puerto Princesa’ya vardığımda Sabang’daki yeraltı nehri konusunda kararsız kalıyorum. Çok övülen ve dünyanın yeni 7 harikasından biri olarak gösterilen nehri görmekContinue reading

Feribottan iner inmez rengine bakıp, inanmayıp, gözlüğü çıkartmama neden olan bir sahille karşılıyor beni, adını sadece bir gün önce öğrendiğim Siquijor adası. Bohol’da Murat’la nereye gitsek acaba konuşmaları yaparken “Böyle bir yer varmış; çok övdüler Cebu’daki hostelde” diye ortaya attığı ve konuşmanın ertesi sabahı kendimizi feribotta bulduğumuz ada, daha ilk dakikadan olumlu puanları topluyor. İnerContinue reading

Bali’de karaciğerin fazla mesaiyle çalıştığı, bol İstanbul dedikodusu yapılan, gürültümüzden veya çok dolaşmamızdan dolayı bizi yarı yolda bırakıp kaçan şoförlerle geçen 3 gün sonunda Bahar, Barkın, Hazal ve Duygu beni havaalanına atıyorlar. İçimde şahane günler geçirdiğim Endonezya’dan ayrılmanın hafif üzüntüsü var. Ancak biten vizem beni buna mecbur bırakıyor. Denpasar Havaalanı’nın Hindu ve kaotik ortamında check-inContinue reading

Tek katlı evlerin sarmaladığı, ağaçların kenar süsü olduğu, rengarenk Yogyakarta sokakları Jakarta’nın gri, soğuk, somurtkan ve bürokratik dünyasından sonra ilaç gibi geliyor bünyeme. Sabahın kör saatinde trenden inmeme ve yatağım hazırlanana kadar hostelin resepsiyonundaki sedirde uyumama rağmen enerjim yüksek. Öğlene doğru kendimi dışarı atıp neredeyse her sokakta bulunan sanat galerilerine atıyorum kendimi. Her daldığım sokaktaContinue reading

100 gün olmuş yola çıkalı. Ne kadar değiştim hiçbir fikrim yok. İnsanın kendi saçının uzaması veya kilo alışını farketmemesi gibi bir şey bu. Farkettiğim şey ise hafiflediğim ve aslında ne kadar azla yetinebildiğim. Yol almaya kolay alışıyor insan. En üşendiği şeyler bile artık otomatikleşiyor. Çanta hazırlamaktan nefret ederken, kendimi her gün sırt çantamı yeniden düzenlerkenContinue reading

Çocukluğumdan beri pek kimsenin bilmediği bir alışkanlığım var. Ertesi gün gerildiğim bir şey yapacaksam uyumak için bir hayal kurarım. Kendimi deniz kenarındaki bir ağacın altınaki hamakta düşlerim. Gözlerimi kapattığımda kulağımda denizin hafif dalga sesi, kuş cıvıltısı, rüzgarda birbirine çarpan yaprakların hışırtıları olur. Genelde de bu yöntem işe yarar ve rahatça uyurum. Penang’ın şehir merkezi GeorgeContinue reading